Parlementsleden vragen Reynders om veroordeling Gdeim Izik proces
Een aantal Belgische parlementsleden hebben Minister voor Buitenlandse Zaken Didier Reynders opgeroepen om het Gdeim Izik proces scherp te veroordelen. Ze argumenteren dat het proces oneerlijk is verlopen.
Mededeling van de Belgisch interparlementaire werkgroep rond de Westelijke Sahara
Op 17 februari werden in Marokko 25 activisten uit de Westelijke Sahara veroordeeld door een militair tribunaal. Ze werden opgepakt en veroordeeld naar aanleiding van geweld tijdens en na de ontmanteling van het ‘Gdeim Izik’ protestkamp in november 2010. Omdat het proces oneerlijk verliep en de rechten van de beklaagden werden geschonden, roepen leden van de Belgische interparlementaire werkgroep rond de Westelijke Sahara minister Reynders op om de uitspraak te veroordelen. Daarnaast moet Reynders ijveren bij de Marokkaanse overheid om de rechten van de beklaagden beter te respecteren.
Van de 25 beklaagden kregen er negen levenslang, veertien kregen straffen tussen 20 en 30 jaar en slechts twee werden vrijgelaten. Gedurende twee jaar werden ze, in strijd met het Marokkaanse strafrecht, zonder aanklacht vastgehouden. Het proces voor de militaire rechtbank was volgens Amnesty International strijdig met internationale standaarden voor een eerlijk proces. Zo konden de beklaagden niet in hoger beroep gaan, noch kregen slachtoffers de kans om zich burgerlijke partij te stellen. Bovendien bleek de in aanmerking genomen bewijslast enkel gebaseerd op bekentenissen die volgens de beklaagden verkregen waren door foltering, een gegeven waar de rechtbank geen enkel onderzoek naar heeft gedaan.
De bezorgdheid van de interparlementaire groep richt zich enerzijds op de schendingen van de mensenrechten, maar anderzijds op de schade die dit proces heeft toegebracht aan de pogingen om tot een vreedzame oplossing te komen tussen Marokko en het Sahrawi volk. Mensen in zowel het bezet gebied van de Westelijke Sahara als in de vluchtelingenkampen worden door dit proces mogelijk verder geradicaliseerd. Het risico ligt in het bijzonder bij de jongeren, die meer geneigd zullen zijn naar de wapens te grijpen als er in de nabije toekomst geen perspectief wordt geboden.
De interparlementaire groep vraagt dan ook met aandrang aan minister Reynders dat hij deze ongerustheid overmaakt aan de Marokkaanse autoriteiten, en dat hij pleit voor het annuleren van de veroordeling, het onmiddellijk vrijlaten van de gevangenen en in het geval van een nieuwe procedure, het respecteren van de rechten van de beklaagden. Tot slot vragen de parlementsleden dat Reynders actief steun zoekt voor een mensenrechtenmandaat voor MINURSO, de VN missie in de Westelijke Sahara. Dat mandaat wordt eind april in de Veiligheidsraad opnieuw besproken en is van groot belang om tot een eerlijke en vredevolle oplossing te komen.
----
Ondertekenden de oproep:
Eva Brems, Volksvertegenwoordiger in de Kamer (Groen) Juliette Boulet, Volksvertegenwoordiger in de Kamer (Ecolo) Karl Vanlouwe, Volksvertegenwoordiger in de Senaat (NVA) Annemie Maes, Volksvertegenwoordiger in het Brussels parlement (Groen) Griet Smaers, Volksvertegenwoordiger in het Vlaams Parlement (CD&V) Marc Hendrickx, Volksvertegenwoordiger in het Vlaams Parlement (NVA) Jan Roegiers, Volksvertegenwoordiger in het Vlaams Parlement (SP.A) Ward Kennes, Volksvertegenwoordiger in het Vlaams Parlement (CD&V)
Afrika's laatste kolonie Sinds 1975 wordt drie kwart van de Westelijke Sahara bezet door Marokko. Een groot deel van de oorspronkelijke bevolking leeft vandaag nog steeds in vluchtelingenkampen in Algerije. Zij die in het thuisland achterbleven worden door de Marokkaanse bezetters onderworpen aan ernstige mensenrechtenschendingen. Al meer dan 40 jaar wachten de Saharawi op de uitoefening van hun legitiem recht op zelfbeschikking.
Bij ons weten het eerste collectieve werk over de juridische aspecten van het conflict omtrent de Westelijke Sahara. Beschikbaar in het Engels en Frans. Bestel het hier.
Sinds 1975 wordt drie kwart van de Westelijke Sahara bezet door Marokko. Een groot deel van de oorspronkelijke bevolking leeft vandaag nog steeds in vluchtelingenkampen in Algerije. Zij die in het thuisland achterbleven worden door de Marokkaanse bezetters onderworpen aan ernstige mensenrechtenschendingen. Al meer dan 40 jaar wachten de Saharawi op de uitoefening van hun legitiem recht op zelfbeschikking.
