EU Commissie verkiest plunder boven de rechten van een volk
De Europese Commissie heeft de EU-regeringen om een mandaat gevraagd om de onderhandelingen met Marokko op te starten, teneinde het EU-Marokkaanse visserijverdrag ongewijzigd met 12 maanden te verlengen. Lees: Marokko nog een jaar betalen om in niet-Marokkaanse wateren te vissen. Over de Westelijke Sahara werd weerom geen woord gerept.
Volgens een juridische opinie van de Verenigde Naties uit 2002, is het ontginnen van de natuurlijke rijkdommen van de Westelijke Sahara in strijd met het internationaal recht indien a) het Saharaanse volk niet geconsulteerd wordt en b) als het tegen hun belangen ingaat. Deze opinie vond weerklank bij de juridische dienst van het Europees Parlement.
De EU heeft de voorbije 4 jaar in Saharaanse wateren gevist. Er is geen enkel bewijs dat de Sahrawi daarover geraadpleegd werden. En er is geen bewijs dat het akkoord in hun belang werd uitgevoerd.
De Commissie heeft vandaag een brief naar de EU lidstaten gestuurd, waarin het om een mandaat vraagt om een verlenging van het visserijakkoord met Marokko te onderhandelen. In de tekst wordt niet gerefereerd aan het Niet-Zelfbesturend Gebied, de Westelijke Sahara, waar de meeste Europese schepen actief zijn. En over het consulteren van de Sahrawi wordt helemaal gezwegen.
Sinds februari 2010 stelt de Commissie, evenals dat een hernieuwing van het akkoord niet vanzelfsprekend is. Marokko moest aantonen dat het akkoord de ‘lokale bevolking’ van de Westelijke Sahara ten goede komt. Rabat had bijna een jaar nodig om de gevraagde informatie aan Brussel voor te leggen – en dergelijke informatie werd ook niet voorgelegd in de eerste drie jaar dat het visserij akkoord van kracht was.
De Europese Commissie wil nu deze informatie niet voorleggen aan de lidstaten. De Commissie beweert immers een jaar nodig te hebben om de informatie te verwerken die ze gedurende vier jaar lang niet ontvangen heeft.
Een aantal lidstaten gaf al te kennen dat ze geen toestemming willen geven voor de vernieuwing van het visserijakkoord tenzij ze vrije toegang krijgen tot de informatie die Marokko naar verluidt in eind december 2010 naar de Commissie stuurde.
Het voorstel van de Commissie ligt in de lijn van datgene waar Spanje actief voor geijverd heeft. Geruggensteund door Frankrijk, Portugal, Letland en Litouwen – die op dit moment allemaal in de Westelijke Sahara vissen - stelde de Spaanse ambassadeur een verlenging van 2 jaar voor. Spanje heeft het meest te winnen bij een verlenging: het land bezit maar liefst 100 van de 119 vislicenties die Marokko veil heeft voor de 144 miljoen Euro die de EU daarvoor wil betalen.
De voormalige VN vice-secretaris generaal voor juridische zaken, die de rechtsgeldigheid van economische activiteiten in de Westelijke Sahara op vraag van de Veiligheidsraad analyseerde, stelde meermaals dat EU visserij in het betwiste gebied het internationaal recht schendt. Terwijl de Commissie erop aandringt de Marokkaanse overheid te betalen voor het vissen in niet-Marokkaanse wateren, vormt de exploitatie van de Saharaanse natuurlijke rijkdommen een van de thema’s in de door de VN begeleide vredesgesprekken tussen Marokko en de internationaal erkende vertegenwoordiging van het Sahrawi volk, het Polisario.
Afrika's laatste kolonie Sinds 1975 wordt drie kwart van de Westelijke Sahara bezet door Marokko. Een groot deel van de oorspronkelijke bevolking leeft vandaag nog steeds in vluchtelingenkampen in Algerije. Zij die in het thuisland achterbleven worden door de Marokkaanse bezetters onderworpen aan ernstige mensenrechtenschendingen. Al meer dan 40 jaar wachten de Saharawi op de uitoefening van hun legitiem recht op zelfbeschikking.
Bij ons weten het eerste collectieve werk over de juridische aspecten van het conflict omtrent de Westelijke Sahara. Beschikbaar in het Engels en Frans. Bestel het hier.
Sinds 1975 wordt drie kwart van de Westelijke Sahara bezet door Marokko. Een groot deel van de oorspronkelijke bevolking leeft vandaag nog steeds in vluchtelingenkampen in Algerije. Zij die in het thuisland achterbleven worden door de Marokkaanse bezetters onderworpen aan ernstige mensenrechtenschendingen. Al meer dan 40 jaar wachten de Saharawi op de uitoefening van hun legitiem recht op zelfbeschikking.
