Dankwoord Sahrawi politieke gevangenen in hongerstaking
De Salé-zes - de zes Sahrawi mensenrechtenactivisten die in hongerstaking gingen omdat hun basisrechten als politiek gevangenen op te eisen - danken iedereen die hun protest gesteund heeft. Lees hun communiqué hier.
Vooreerst wensen we ons te verontschuldigen voor onze laattijdigheid in het bedanken van allen die ons gesteund hebben. Vanzelfsprekend had dit niets te maken met de dagelijkse moeilijkheden die voortvloeien uit het beëindigen van een hongerstaking, maar eerder met ons diep besef van onze onkunde om een gepaste intellectuele, linguïstische productie te genereren die uw inzet tegemoet komt.
Met andere woorden, het was heel moeilijk voor ons om uw uitzonderlijke militante activiteiten naar waarde te benaderen. Het was exceptioneel in zijn eerlijkheid en vastberadenheid; activiteiten die gekarakteriseerd werden door hun constante creativiteit die komaf maakten met de tevreden sfeer die de onaanvaardbare realiteit in de Westelijke Sahara - die in weerwil van internationaal en humanitair recht blijft bestaan - verhuld.
Deze realiteit wordt verborgen voor de ganse wereld. Het wordt verkocht onder de noemers van "stabiliteit en ontwikkeling". Het verstopt onvoorstelbare misdaden. En het wordt spijtig genoeg gesuperviseerd door Frankrijk; het land dat zijn legitimiteit meent te ontlenen aan zijn inzet voor de vrijheden. Tezelfdertijd biedt het Marokko een vrijgeleide om de vervolging van vreedzame Sahrawi in de bezette gebieden van de Westelijke Sahara voort te zetten.
Niet alleen heeft uw onschatbare steun ons geholpen om elke moeilijkheid - die men als Sahrawi hongerstaker ondervindt in Marokkaanse gevangenissen - te overkomen en om onze strijd verder te zetten, maar het creëerde ook een dynamiek waardoor zij die menselijke waardigheid verdedigen, op een sterke, collectieve wijze de onmenselijke misdaden begaan tegen Sahrawi burgers in de bezette delen van de Westelijke Sahara aanklaagden.
Een herstellende maatregel is dringend nodig; dat wil zeggen, er is een dringende nood aan toepasselijke wetten om de mensenrechten in te beschermen. Simpel gesteld: een mechanisme om toezicht te houden op de mensenrechten in de Westelijke Sahara zou moeten worden opgenomen in het mandaat van de MINURSO.
Om deze redenen wensen we onze dankbaarheid te uiten ten overstaan van de internationale en Marokkaanse mensenrechtenorganisaties, met name Amnesty Inernational - dat een sterke campagne heeft gevoerd via de nationale afdelingen, Frontline, Human Rights Watch, R.F. Kennedy Center for Justice and Human Rights, de Marokkaanse Associatie voor Mensenrechten, All Wassit (de Bemiddelaar), de Marokkaanse Organisatie voor Democratie en Mensenrechten , het Marokkaans Forum voor Waarheid en Billijkheid, het Marokkaanse Nationale Orgaan voor de Solidariteit met alle Politieke Gevangenen, de leden van het verdedigingsorgaan - die onze zaak van in het begin gevolgd hebben, de Sahrawi comité's en organisaties zoals het Locale Comité van Salé (samengesteld uit Sahrawi activisten en universiteitsstudenten), de continentale en regionale parlementen zoals het Europees Parlement, het Afrikaans Parlement, de nationale parlementen van Duitsland, Portugal, Italië, Spanje, Zweden Zuid Afrika, Nigeria, etc.
Onze dank gaat ook uit naar verschillende overheidsinstanties, het Nationale Comité voor de Opvolging van de Omstandigheden van de Sahrawi Politieke Gevangenen, het Coördinatie Comité in Spanje, de verschillende politieke partijen, vakbonden en associaties in Europa, Latijns Amerika, Afrika en Australië, het maatschappelijke middenveld in zowel Spanje als Algerije, het Algerijnse Nationale Comité voor de Solidariteit met het Sahrawi Volk, Annahj Addimoqrati (het Democratische Pad) - een Marokkaanse politieke partij, enkele nobele Marokkaanse journalisten, de Christelijke Religieuze Beweging wereldwijd, de Nobel Prijs-winnaars in verschillende domeinen, de solidariteitscomités en -associaties, de massamedia in verschillende vormen zoals televisie, radio, kranten en websites, de advocaten, mensenrechtenactivisten, journalisten, artiesten, dichters, de gekidnapte Sahrawi en de politieke gevangenen, en tenslotte het moedige Sahrawi volk - waar ter wereld ze zich ook mogen bevinden, en de Sahrawi studenten aan de Marokkaanse universiteiten en in het buitenland.
Aan hen en aan allen die we hier niet opgesomd hebben, willen we onze oneindige diepe dankbaarheid overmaken; we werden ontroerd door jullie hulp en we zullen nooit jullie historische steun vergeten. Het is duidelijk dat het de sterke wil van nobele mensen wereldwijd vertegenwoordigd, mensen die zich inzetten opdat menselijke, eerlijke waarden zullen zegevieren en de menselijke waardigheid in ere is hersteld.
Nogmaals, we bedanken jullie uit het diepst van ons hart...
En moge de internationale solidariteitsbeweging die ijvert voor het respect van de mensenrechten in de Westelijke Sahara en elders ter wereld een lang leven beschoren zijn.
De Sahrawi mensenrechtenactisten, de zes gewetensgevangenen:
- Ali Salem Tamek - Brahim Dahan - Ahmed Naciri - Yahdih Ettarrouzi - Rachid Sghayar - Saleh Lebaihi
30 April 2010 De locale gevangenis van Salé, Marokko.
Afrika's laatste kolonie Sinds 1975 wordt drie kwart van de Westelijke Sahara bezet door Marokko. Een groot deel van de oorspronkelijke bevolking leeft vandaag nog steeds in vluchtelingenkampen in Algerije. Zij die in het thuisland achterbleven worden door de Marokkaanse bezetters onderworpen aan ernstige mensenrechtenschendingen. Al meer dan 40 jaar wachten de Saharawi op de uitoefening van hun legitiem recht op zelfbeschikking.
Bij ons weten het eerste collectieve werk over de juridische aspecten van het conflict omtrent de Westelijke Sahara. Beschikbaar in het Engels en Frans. Bestel het hier.
Sinds 1975 wordt drie kwart van de Westelijke Sahara bezet door Marokko. Een groot deel van de oorspronkelijke bevolking leeft vandaag nog steeds in vluchtelingenkampen in Algerije. Zij die in het thuisland achterbleven worden door de Marokkaanse bezetters onderworpen aan ernstige mensenrechtenschendingen. Al meer dan 40 jaar wachten de Saharawi op de uitoefening van hun legitiem recht op zelfbeschikking.
