De zes Sahrawi die door de Marokkaanse autoriteiten worden beschuldigd van landverraad, zijn vandaag een maand in hongerstaking. Een 30-tal andere Sahrawi politieke gevangenen sloot zich tijdens de voorbije weken aan bij hun protest.
De zes Sahrawi die als burgers een militair tribunaal afwachten op beschuldiging van landverraad, zijn vandaag een maandlang in hongerstaking in de gevangenis van Salé, op enkele kilometers buiten Rabat.
Onder hen Ali Salem Tamek, ondervoorzitter van het Collectief voor Sahrawi Mensenrechtenverdedigers (CODESA), een associatie die Aminatou Haidar als voorzitster heeft; Brahim Dahane, voorzitter van de Sahrawi Associatie van Slachtoffers van Mensenrechtenschendingen (ASVDH) en de activsten Ahmed Naciri, Yahdih Ettarouzzi, Rachid Sghayer en Saleh Lebaihi, activisten afkomstig uit verschillende Saharaanse steden.
"Ze zijn alle zes zeer zwak", legt Hassan Duihi van het Comité ter Bescherming van Sahrawi Gevangenen uit in de Spaanse krant El Mundo. "Ze hebben veel gewicht verloren, Dahane zelfs 10 kilo, en allen hebben veel last van de maag; Tamek's astma is elke dag erger", vervolgt hij. "Vergeet niet dat dit ex-gevangenen zijn uit de tijd van Hassan II, en dat hun gezondheid er nog steeds de gevolgen van vertoont."
De "Groep van Zeven", luidens de bijnaam die hen werd toebedeeld, werden gearresteerd bij hun terugkeer van een bezoek aan de Sahrawi vluchtelingenkampen in Tindouf, zuidwest Algerije. Onder hen was één vrouw, Dagja Lachgar, die in januari voorwaardelijk werd vrijgelaten omwille van haar erg verzwakte mentale toestand.
Hun uitstap naar de Algerijnse woestijn leverde hen de beschuldiging van landverraad op, en hun zaak werd doorverwezen naar een militaire rechtbank. Volgens organisaties als Human Rights Watch en Amnesty International kan dit resulteren in de doodstraf.
Hun hongerstaking is een protest tegen het feit dat er nog steeds geen procesdatum geprikt is door de Marokkaanse autoriteiten, hoewel het gerechtelijk onderzoek tegen hen in januari reeds werd afgerond, aldus de Salé-gevangenen in hun open brief van 18 maart.
De afgelopen weken hebben een 30-tal andere Sahrawi politieke gevangenen zich bij hun hongerprotest aangesloten. Daarmee willen ze de eis van de Salé-zes kracht bijzetten.
Volgens de vertegenwoordiger van het Comité ter Bescherming van Sahrawi Gevangenen is de opsluiting van zijn 6 collega's "onrechtvaardig". Hij meldt dat nog andere delegaties van Saharaanse activisten de Sahrawi vluchtelingenkampen in Tindouf bezocht hebben tijdens de laatste maanden. "Deze groepen hadden een gelijkaardig programma, maar werden bij hun terugkeer niet opgepakt".
De laatste groep kwam vorige week terug aan in El Aaiún, hoofdstad van de bezette Westelijke Sahara. Volgens Duihi werd deze delegatie van 11 activisten in de luchthaven en op straat fysiek en verbaal aangevallen door "pro-Marokkaanse Sahrawi, zonder dat de ordediensten ingrepen".
Officiële bronnen van de Marokkaanse overheid ontkennen die laatste aantijging: "de agenten hebben wel ingegrepen en ervoor gezorgd dat deze delegatie niet werd aangevallen door unionistische Sahrawi, die samenkwamen om te tonen dat ze de positie van de separatisten afwijzen".
Afrika's laatste kolonie Sinds 1975 wordt drie kwart van de Westelijke Sahara bezet door Marokko. Een groot deel van de oorspronkelijke bevolking leeft vandaag nog steeds in vluchtelingenkampen in Algerije. Zij die in het thuisland achterbleven worden door de Marokkaanse bezetters onderworpen aan ernstige mensenrechtenschendingen. Al meer dan 40 jaar wachten de Saharawi op de uitoefening van hun legitiem recht op zelfbeschikking.
Bij ons weten het eerste collectieve werk over de juridische aspecten van het conflict omtrent de Westelijke Sahara. Beschikbaar in het Engels en Frans. Bestel het hier.
Sinds 1975 wordt drie kwart van de Westelijke Sahara bezet door Marokko. Een groot deel van de oorspronkelijke bevolking leeft vandaag nog steeds in vluchtelingenkampen in Algerije. Zij die in het thuisland achterbleven worden door de Marokkaanse bezetters onderworpen aan ernstige mensenrechtenschendingen. Al meer dan 40 jaar wachten de Saharawi op de uitoefening van hun legitiem recht op zelfbeschikking.
