Miguel Ángel Moratinos, Spaans minister voor Buitenlandse Zaken, was deze week in Rabat. Hij weigerde daar echter de Spaanse pers te woord te staan. Dat heeft allicht te maken met de niet aflatende media-aandacht voor de zaak Haidar, de Saharaanse activiste die nu al een week gedwongen verblijft op Spaans grondgebied.
In een toespraak ter gelegenheid van de opening van een Cervantes taal-instituut in de Marokkaanse hoofdstad, liet Moratinos wel optekenen dat “Marokko een strategische partner is van de EU en dat het een eer is voor Spanje dat de eerste Marokkaanse-Europese top, begin maart 2010 te Granada, plaatsvindt onder het Spaans voorzitterschap van de EU”.
Zijn Marokkaanse collega Taieb Fassi Fihri onderstreepte op zijn beurt de goede relaties met Spanje, “een partner en vriend”.
Geen woord over Aminatou Haidar, die sinds zondagnacht in hongerstaking is uit protest tegen haar gedwongen uitzetting uit haar vaderland, de Westelijke Sahara, door de Marokkaanse bezettingsautoriteiten.
Op 13 november kwam Haidar aan in de luchthaven van El Aaiún, hoofdstad van de bezette Westelijke Sahara, waar ze onmiddellijk gearresteerd werd door de Marokkaanse politie. Na een 24 uur durende ondervraging werd haar paspoort afgenomen en werd ze vervolgens op een vlucht richting Canarische Eilanden gezet. De officiële reden daarvoor luidt dat Haidar’s controlefiche voor de luchthaven niet correct ingevuld was.
De Spaanse overheid had er geen probleem mee iemand zonder identiteitsbewijs tot het grondgebied toe te laten, maar diezelfde persoon mag wel niet terug naar af reizen “wegens geen paspoort”.
Haidar beschuldigt Spanje er dan ook van medeplichtig te zijn aan haar onrechtmatige expulsatie en ging zes dagen geleden in hongerstaking omdat ze terug wil naar haar kinderen. Wat dat laatste betreft, stelde Abderrahman Leibek, de Marokkaanse consul op de Canarische Eilanden, dat Marokko bereid is Aminatou’s kinderen over te vliegen, op voorwaarde dat ze hun Marokkaanse nationaliteit ontkennen en dat Spanje hen wil ontvangen.
De kans dat Aminatou zelf naar haar bezette vaderland kan terugkeren, is vooralsnog klein. Reda Taoujni, van de Vereniging Sahara Marocain, zei dat ze “een gevaar voor onze binnenlandse veiligheid” is. Hij vervolgde dat indien de activiste niet van mening veranderde “en niet in staat is om El Aaiún in Marokko te situeren bij het invullen van controlefiches, en haar fouten niet toegeeft, zal ze worden vastgehouden, opgesloten of onmiddellijk weer naar Spanje worden gestuurd”.
Politieke analisten wijzen erop dat de toenemende onderdrukking van Sahrawi activisten verband houdt met de recente speech van de Marokkaanse koning Mohammed VI, waarin hij verklaarde dat er geen ruimte is voor halfhartigheid: iemand is patriot (lees: Marokkaan) of een verrader.
Afrika's laatste kolonie Sinds 1975 wordt drie kwart van de Westelijke Sahara bezet door Marokko. Een groot deel van de oorspronkelijke bevolking leeft vandaag nog steeds in vluchtelingenkampen in Algerije. Zij die in het thuisland achterbleven worden door de Marokkaanse bezetters onderworpen aan ernstige mensenrechtenschendingen. Al meer dan 40 jaar wachten de Saharawi op de uitoefening van hun legitiem recht op zelfbeschikking.
Bij ons weten het eerste collectieve werk over de juridische aspecten van het conflict omtrent de Westelijke Sahara. Beschikbaar in het Engels en Frans. Bestel het hier.
Sinds 1975 wordt drie kwart van de Westelijke Sahara bezet door Marokko. Een groot deel van de oorspronkelijke bevolking leeft vandaag nog steeds in vluchtelingenkampen in Algerije. Zij die in het thuisland achterbleven worden door de Marokkaanse bezetters onderworpen aan ernstige mensenrechtenschendingen. Al meer dan 40 jaar wachten de Saharawi op de uitoefening van hun legitiem recht op zelfbeschikking.
