Het laatste interview met het Marokkaanse enfant terrible Hicham Mandari in El Mundo. Mandari, die bekend stond als "de man die te veel wist" en die een buitenechtelijk kind zou zijn van Hassan II, was niet bepaald geliefd door het Marokkaanse regime. Op 4 augustus 2004 werd zijn lichaam met een kogel in het hoofd teruggevonden op een parking in Malaga.
Naar aanleiding van de verjaardag van zijn dood, brengt de Spaanse krant El Mundo volledige verklaringen uit van de Marokkaanse dissident, die ermee dreigde de financiële schandalen van de Koninklijke Alaoui familie uit te brengen in een brief geadresseerd aan de Washington Post. Enkele dagen eerder had de Marokkaanse krant Le Journal dit interview eveneens gepubliceerd, maar met weglating van alle namen en zinnen die verband hielden met het feit dat Mandari de zoon was van Hassan II. Hieronder leest u een vertaling van het laatste interview met Hicham Mandari. Zonder Censuur.
Vraag – Als een overwinnaar kwam u uit een juridisch proces dat u in Marokko boven het hoofd hing. Waaraan had u een dergelijk proces te danken en wat waren de gevolgen? Antwoord – Het proces was geïnitieerd door het paleis, in naam van Mohammed VI, voor enkele geldsommen die ik had afgehaald vooraleer uit Marokko te vertrekken. Op die manier – door me financieel vast te zetten – rekenden ze erop dat ik zou moeten terugkeren naar Marokko. Alles begon met dat proces. Voor het overlijden van Hassan II was er nooit enige vorm van agressie tegenover mij. Vandaag ben ik het slachtoffer van geweld. Het paleis beschuldigt mij van diefstal, maar volgens het tribunaal van New York kan er geen diefstal plaatshebben tussen twee leden van dezelfde familie. Mijn zaak werd gezien als een staatszaak. Het paleis ging in beroep en verloor daar een tiental dagen geleden opnieuw. En ze moeten me 132 miljoen dollar overmaken voor laster en eerroof. In feite zou ik zo snel mogelijk moeten terugkeren naar de Verenigde Staten om alle papieren te ondertekenen, en opdat de Noord-Amerikaanse federale bank de geldkraan voor me opent. Want de waarheid is dat mijn rekeningen bij de Bank van New York nog steeds geblokeerd zijn.
V – Waaraan zijn die vijandigheden met de koning te wijten? A – Wat Hassan II altijd wou, was dat één enkele van zijn vrouwen de moeder van zijn zonen zou zijn. Al de anderen moesten een abortus ondergaan. Mijn moeder, Farida, kon dat niet omwille van hartproblemen, en sinds mijn geboorte ben ik toevertrouwd aan de familie Mandari. Alle huidige problemen stammen uit die geschiedenis van jaloezie tussen vrouwen, tussen de moeder van de huidige koning en mijn moeder, maar evenzeer tussen Mohammed VI en mijzelf, als stiefbroers. We konden het nooit goed met elkaar vinden. Er stonden economische zaken tussen ons. Toen hij nog kroonprins was, had hij geen geld, hij ontving een 100.000 dirham per maand. Ik beschikte daarentegen over een onbeperkt bedrag. Begrijp je wat ik wil zeggen? Maar nu wil hij laten uitschijnen dat ik een onbekende voor hem ben, en weigert hij veel dingen toe te geven. Ik kan zo niet verder. Daarom werd de Nationale Raad van Vrije Marokkanen gecreëerd (CNML – een oppositiepartij gesticht door Mandari in 2003). De eerste oprichtingsacte was heel hard, omdat ze eiste dat de koning zijn koffers zou pakken. Salma Benani (eega van Mohammed VI sinds maart 2002) kan het land niet blijven besturen. Hij is als een handpop voor haar... Ik zie me vandaag verplicht in Frankrijk te blijven. In ieder geval willen ze me ook hier houden.
V- Welke rol spelen Frankrijk en de geheime diensten in deze zaak? A – Kijk, de Fransen spelen een dubbel spel. Tijdens mijn eerste arrestatie in de voorbije maand maart, hield de politie me aan met het voorwendsel dat ik enkel een Spaanse identiteitsbewijs op zak had. Het klopt dat ik geen paspoort heb, want men wou het niet vernieuwen en daarom heb ik geen enkel document om me te identificeren als Marokkaan, buiten de documenten die werden gebruikt in het proces in de VS. Daarom telefoneerde ik naar Bernadette en Claude Chirac (respectievelijk vrouw en dochter van de vorige Franse president Jacques Chirac) om hen te vragen tussen te komen. Maar tegelijkertijd had Hassan Abouyoub (ex-minister van handel en nu Marokkaans ambassadeur in Frankrijk) getelefoneerd naar Mohamed Benaissa (minister van buitenlandse zaken) die hoogstpersoonlijk naar Mohamed VI heeft gebeld. Uiteindelijk hebben ze me vier maanden in de cel gehouden.
V – Welke relatie hebt u met de Franse politieke klasse? A – Ik ken alle Franse ministers. Ik ken Jacques Chirac heel goed. Voordat ik naar Claude en Bernadette belde, telefoneerde ik naar Michele Alliot-Marie (toenmalig Frans minister van defensie), maar ze was op reis. Daarna probeerde ik Dominique de Villepin (toenmalig minister van buitenlandse zaken) maar hij had instructies gekregen om niet met me te praten. Wat Chirac betreft, ik was zijn tussenpersoon voordat hij president werd. Ik mag zeggen dat ik geld en bijdragen gezocht heb om zijn verkiezingscampagnes te financieren. Vandaag is er een wet tegen dergelijke praktijken, maar vanuit juridisch standpunt is dat niets ernstig. Ik weet ook veel over andere politici, zoals Charles Pasqua (ex-minister van binnenlandse zaken voor Chirac en Edouard Baladour) en Jacques Chevènement (ex-minister van binnenlandse zaken onder Lionel Jospin). Tegen die laatste ben ik ook een proces begonnen in de VS. Het mooiste aan de VS is dat je iedereen kan aanvallen als je maar bewijzen hebt. En ik heb bewijs dat Chevènement een corrupt politicus is en was. Zo ontving hij bijvoorbeeld geld vanuit Marokko, een land waar hij een groot hart voor had. Driss Basri (ex-minister van binnenlandse zaken onder Hassan II, later in ballingschap in Frankrijk) en hij zijn de beste vrienden. Chevènement liet het geld via zijn vrouw passeren, die schilderes is. Met andere woorden, het geld dat voor hem was bestemd, kwam binnen via de verkoop van de schilderijen van zijn vrouw. Om op Chirac terug te komen, daar kan ook veel over gezegd worden... Nu ja, niet rechtstreeks over hem, maar wel over zijn entourage. Claude en haar vorige man zaliger, bijvoorbeeld. Zij ontvingen het geld bestemd voor de verkiezingscampagne van 1995. Ik deed ook de zaak Juppé uit de doeken in Le Monde vooraleer die zou ontploffen.
V – Waar komt dat geld vandaan? A - Kijk, ik heb vier moordpogingen overleefd... omdat ik Frankrijk ben, zwijg ik over dergelijke zaken. Het is nu mijn prioriteit om te herstellen van alles wat ik heb moeten ondergaan. Maar wanneer ik hier weg ben, zullen er hopelijk enkele boeken verschijnen over de relaties tussen Frankrijk en Marokko. De Frans-Marokkaanse relaties zijn heel speciaal en zullen dat altijd zijn.
V – Hebt u nog steun in Marokko? A – Ja, godzijdank. Maar ik geef geen namen. Ik wil niet dat Hamidou Laanigri (toen directeur van de staatsveiligheid en schaduwdirecteur van DST en DGED, de Marokkaanse geheime diensten) zich in de handen wrijft. Ik ken Laanigri goed. Ik heb hem 20 jaar geleden in de Verenigde Arabische Emiraten leren kennen, toen hij bij het leger zat. Hij was het land uitgezet, op beschuldiging de fondsen bestemd voor Marokkaanse soldaten ter plaatste voor zich gehouden te hebben. Het is een persoon zonder professionaliteit en hij mist de klasse van bijvoorbeeld Ahmed Harchi (toen verantwoordelijke voor DGED, de Algemene Directie voor Studies en Documentatie, militaire inlichtingendienst). Het is een spion van Basri voor Mohammed VI.
P – Wat is er gebeurt met Othman Ben Jelloun (toen president van de Marokkaanse bank voor Buitenlandse Handel)? A – Ben Jelloun werd weggestuurd als een officiële gezant van het paleis. Ze beloofden hem een mooi cadeau: de zaak BCM (Marokkaanse Commerciële Bank, recent in handen gekomen van de Koninklijke familie). Aan mij moeten ze nog 20 miljoen dollar, daar in Marokko.
V – Wat denkt u van Mohammed Ouamoussi? A – Het gaat hier duidelijk om een agent van de DST (Directie van toezicht op het territorium, een dienst van de binnenlandse geheime dienst). Al die verhalen die ze over hem vertelden: dat hij vervolgd werd, dat hij een slachtoffer van zijn eigen blunders was... Hij was zogezegd journalist voor El Ousbou. Met die valse identiteit infiltreerde hij in de CNML om dichter bij mij te geraken. In feite rapporteerde hij dagelijks aan de DST en stond hij in permanent contact met Ben Brahim (ex-directeur van de DST en momenteel hoogwaardigheidsbekleder voor de minister van binnenlandse zaken). Daarna vroeg hij politiek assiel aan in Frankrijk. Het interview dat hij twee weken geleden gaf is een absolute stommiteit. Vandaag is hij uit circulatie verdwenen nadat hij de kas van het tweede semester van de CNML geroofd had.
V – Wat is er echt gebeurd in de affaire rond de biljetten van Bahrein? A – Het gerechtelijk vooronderzoek in die zaak is afgelopen. Het feit dat ik me bij de rechtbank heb gemeld, bewijst mijn vertrouwen. Ik ben nooit betrokken geweest bij de fabricatie van valse biljetten. Ik ben ervan beschuldigd vals geld bij me te hebben, maar het onderzoeksrapport bewijst het tegendeel. Verschillende personen in de hoofdzetel van de Nationale Bank van Bahrein verkiezen het om geld te laten drukken in de tweede grootste fabriek ter wereld in Argentinië, in plaats van in Engeland. Dat vormde de aanleiding voor het drukken van die valse biljetten. Wat betreft de koning van Bahrein, die destijds nog kroonprins was, hij hield het geld uit de fondsen van het leger voor zich. En Mohammed VI is tot op het hoogste niveau in deze zaak betrokken.
V – Wat deed u precies in het paleis? A – Mij was een speciale missie van het departement veiligheid opgedragen. Ik had de eervolle titel de Speciale Raadgever van Hassan II te zijn, maar ik deed het alleen opdat ze me meer zouden betalen, want zo gaat dat op het ministerie. Hassan II was ijskoud maar vrijgevig tegenover mij. Met tact leerde ik te begrijpen dat als de anderen de titels hadden, ik het geld zou hebben. Ik noemde hem Sidi. Het was een publiek geheim dat we vader en zoon waren, maar het moest wel een geheim blijven.
V – Bent u erkend als zoon van Hassan II? A – In alle officiële documenten van de Franse - en de Noord-Amerikaanse justitie ben ik Hicham Mandari, zoon van Hassan Alaoui en Farida Cherkaoui.
V – Men beweert dat u documenten in uw bezit hebt die de koninklijke familie compromitteren. Waarover gaat het? A – Ik heb video- en geluidsopnames die verschillende bedrijven voor me gemaakt hebben en die als staatsgeheim geclassificeerd staan in de VS. Wat me het meest pijn deed, was mijn halfbroer zich te zien gedragen als een echte slet en het Marokkaanse geld verkwist zien worden in Courchevel (ski- en badplaats in Frankrijk waar de koning een buitenverblijf heeft). Als het volk zou weten dat de koning met vakantie is terwijl iedereen denkt dat hij in het land is... De koning beschikt over 38.000 miljoen dollar en verschillende rekeningen op verschillende plaatsen wereldwijd. Het is om te kotsen.
Afrika's laatste kolonie Sinds 1975 wordt drie kwart van de Westelijke Sahara bezet door Marokko. Een groot deel van de oorspronkelijke bevolking leeft vandaag nog steeds in vluchtelingenkampen in Algerije. Zij die in het thuisland achterbleven worden door de Marokkaanse bezetters onderworpen aan ernstige mensenrechtenschendingen. Al meer dan 40 jaar wachten de Saharawi op de uitoefening van hun legitiem recht op zelfbeschikking.
Bij ons weten het eerste collectieve werk over de juridische aspecten van het conflict omtrent de Westelijke Sahara. Beschikbaar in het Engels en Frans. Bestel het hier.
Sinds 1975 wordt drie kwart van de Westelijke Sahara bezet door Marokko. Een groot deel van de oorspronkelijke bevolking leeft vandaag nog steeds in vluchtelingenkampen in Algerije. Zij die in het thuisland achterbleven worden door de Marokkaanse bezetters onderworpen aan ernstige mensenrechtenschendingen. Al meer dan 40 jaar wachten de Saharawi op de uitoefening van hun legitiem recht op zelfbeschikking.
