Chakib el-Khayari kreeg drie cel wegens het bekritiseren van Marokko’s lakse anti-drug beleid. Sterker nog, volgens de rechtbank van Casablanca zou hij dat doen op verzoek van de Spaanse inlichtingendienst. Als tegenzet sloot de Marokkaanse overheid twee Europese uitkijkposten in de strijd tegen terreur. Lees: handen af van onze hasj, of wij doen lastig in de strijd tegen terrorisme.
Hasj is big business in Marokko. En waar geld is, zijn hoge functionarissen nooit veraf. Hoewel het Marokkaanse koningshuis in het verleden niet vies was van geldgewin door drughandel, is het beleid veranderd. Al is dat naar aloude Marokkaanse gewoonte meer een kwestie van schijn ophouden.
Enkele maanden geleden werden een aantal hoge Marokkaanse officieren opgepakt omwille van hun betrokkenheid in de hasj-smokkel naar Spanje. Niet veel later werd Riffijns mensenrechtenactivist en notoir criticaster van het officiële hasj-beleid, Chakib el-Khayari, gearresteerd.
Volgens El-Khayari is de hasj-zwendel de oorzaak van de criminalisering van de samenleving. Dat mag best grondig aangepakt worden, vindt hij, en smokkelaars moeten daarbij niet ontzien worden. Bovendien is hij van mening dat hasj best gelegaliseerd kan worden. El-Khayari werd omwille van zijn verfrissende opvattingen meermaals in Europa uitgenodigd. Bij zijn arrestatie bevond hij zich net in Spanje.
Onmiddellijk na zijn aanhouding begon het Marokkaans Ministerie voor Buitenlandse Zaken geruchten te spuien dat Chakib door Europese regeringen betaald zou worden om Marokko’s reputatie te bekladden. De aanklacht luidde dan ook: belediging van de Marokkaanse overheid.
Enkele dagen geleden werd El-Khayari door de rechtbank van Casablanca tot drie jaar cel veroordeeld. In de motivatie van het vonnis staat dat de veroordeelde tegen buitenlandse media heeft verklaard dat de Marokkaanse overheid laks is in het bestrijden van de hasj-zwendel. Maar daarmee is de kous lang niet af: El-Khayari zou dat hebben verklaard op verzoek van de Spaanse inlichtingendienst CNI (Centro Nacional de Inteligencia).
CNI heeft verschillende vestigingen in Marokko, die functioneren als Europese uitkijkposten tegen terrorisme. Na de arrestatie van El-Khayari werd het hoofd van de CNI in Nador uitgewezen en werden de vestigingen in zowel Nador als Tetouan, beiden van primair belang in de strijd tegen terreur, gesloten.
De zaak El-Khayari vindt intussen wel weerklank. Ondermeer Human Rights Watch heeft bezorgdheid geuit over de onrechtvaardige arrestatie van een klokkenluider, die volgens de organisatie enkel bedoeld is om hem het zwijgen op te leggen en anderen te intimideren.
Ook ENCOD, de Europese Coalitie voor een Eerlijk en Effectief Drugbeleid, richtte een verzoek tot vrijlating aan de Marokkaanse koning.
Allicht zal el-Khayari een poos mogen uitzitten, vooraleer koning Mohammed VI hem een koninklijk pardon zal geven. Het imago van de zalvende koning is echter slechts een schertsmanoeuvre. Zijn echte boodschap is minder vergevensgezind: zwijgen mag dan wel goud zijn, spreken is terreur.
Afrika's laatste kolonie Sinds 1975 wordt drie kwart van de Westelijke Sahara bezet door Marokko. Een groot deel van de oorspronkelijke bevolking leeft vandaag nog steeds in vluchtelingenkampen in Algerije. Zij die in het thuisland achterbleven worden door de Marokkaanse bezetters onderworpen aan ernstige mensenrechtenschendingen. Al meer dan 40 jaar wachten de Saharawi op de uitoefening van hun legitiem recht op zelfbeschikking.
Bij ons weten het eerste collectieve werk over de juridische aspecten van het conflict omtrent de Westelijke Sahara. Beschikbaar in het Engels en Frans. Bestel het hier.
Sinds 1975 wordt drie kwart van de Westelijke Sahara bezet door Marokko. Een groot deel van de oorspronkelijke bevolking leeft vandaag nog steeds in vluchtelingenkampen in Algerije. Zij die in het thuisland achterbleven worden door de Marokkaanse bezetters onderworpen aan ernstige mensenrechtenschendingen. Al meer dan 40 jaar wachten de Saharawi op de uitoefening van hun legitiem recht op zelfbeschikking.
