Verschillende kranten berichten vandaag over Rabat’s terugtrekking van haar ambassadeur in Venezuela omwille van het standpunt van de Venezolaanse overheid over de “territoriale integriteit” van Marokko, met betrekking tot het conflict over de Westelijke Sahara. Of zit er meer achter?
Het Venezolaanse El Universal bericht dat Marokko zijn ambassadeur van Caracas naar de Dominicaanse republiek verplaatst, omwille van “de recente maatregelen ten voordele van de pseudo Sahrawi Arabisch Democratische Republiek, door de Venezolaanse overheid”.
Volgens Reuters werden er geen verdere details gegeven over deze maatregelen die volgens Rabat het Polisario zouden ondersteunen. Maar de Venezolaanse steun voor Polisario’s onafhankelijkheidseis dateert van reeds voor de opkomst van Hugo Chavez. Dus erg recent kunnen zulke maatregelen dan toch niet zijn?
Als er bovendien al één land is dat Polisario echt onverbloemd steunt, dan is het wel Algerije. Maar Rabat sluit haar ambassade in Algiers toch niet?
Waarnemers stellen dat de botsende meningen over de status van de Westelijke Sahara dan ook niet de enige reden zijn voor het Marokkaanse diplomatieke manoeuvre. De nauwe banden tussen het Marokkaanse regime en Israël zouden aan de basis liggen.
Hoewel de bevolkingen van de Arabische landen protesteren tegen de acties van Israël in de Gaza-strook, houden hun regeringen zich opvallend op de vlakte. Vele Arabische regimes onderhouden immers nauwe banden met Israël, en ééntje van de meest prominente daarvan is Marokko.
De relatie tussen beide landen gaat diep, ondanks de officiële Marokkaanse lippendienst aan de Palestijnse zaak. Het is een publiek geheim dat de Marokkaanse geheime dienst opgeleid is door de Israëlische Mossad. De Israëli’s bewapenden de Marokkanen tijdens de oorlog met Polisario. Bovendien is de Israëlische lobby betrokken bij de Marokkaanse lobbyacties in de Verenigde Staten. Getuige de positiewijziging tijdens de Bush administratie: waar de Amerikaanse overheid voorheen het Baker vredesplan steunde – dat een onafhankelijke Westelijke Sahara als optie opnam - werd onder Bush geopteerd voor het Marokkaanse autonomievoorstel.
Venezuela heeft echter een diplomatieke daad gesteld waar veel Arabische machtshebbers een puntje aan kunnen zuigen: de Israëlische ambassadeur werd uit het land gezet. Iets wat door veel Arabieren sterk geapprecieerd wordt. De Marokkaanse beslissing om de ambassade in Venezuela te sluiten staat in sterk contrast met het enthousiasme van de Marokkaanse bevolking voor de Venezolaanse houding tegenover Israël.
Lees ook: El Universal - Moroccan Embassy in Venezuela closes El País - Marruecos rompe con Venezuela Desde el Atlántico Blog - Los aliados de Israel
Afrika's laatste kolonie Sinds 1975 wordt drie kwart van de Westelijke Sahara bezet door Marokko. Een groot deel van de oorspronkelijke bevolking leeft vandaag nog steeds in vluchtelingenkampen in Algerije. Zij die in het thuisland achterbleven worden door de Marokkaanse bezetters onderworpen aan ernstige mensenrechtenschendingen. Al meer dan 40 jaar wachten de Saharawi op de uitoefening van hun legitiem recht op zelfbeschikking.
Bij ons weten het eerste collectieve werk over de juridische aspecten van het conflict omtrent de Westelijke Sahara. Beschikbaar in het Engels en Frans. Bestel het hier.
Sinds 1975 wordt drie kwart van de Westelijke Sahara bezet door Marokko. Een groot deel van de oorspronkelijke bevolking leeft vandaag nog steeds in vluchtelingenkampen in Algerije. Zij die in het thuisland achterbleven worden door de Marokkaanse bezetters onderworpen aan ernstige mensenrechtenschendingen. Al meer dan 40 jaar wachten de Saharawi op de uitoefening van hun legitiem recht op zelfbeschikking.
