Op 12 januari 2009 stelde Freedom House de meest recente editie van het jaarlijks rapport “Freedom in the World” voor. Daarin peilt de organisatie telkens naar de status van politieke en burgerlijke vrijheden wereldwijd. Het door Marokko bezette gedeelte van de Westelijke Sahara is in het rapport terug te vinden onder de noemer: worst of the worst...
Freedom in the World 2009 onderzoekt de vrijheidsgraad in 193 landen en 16 territoria. Op basis van de ontwikkelingen inzake politieke rechten en burgerlijke vrijheden uit 2008 wordt aan elk land of gebied een vrijheidstatus toegekend: vrij, gedeeltelijk vrij of niet vrij.
Maar liefst 42 landen zitten in die laatste categorie (“niet vrij”). Dat wil zeggen dat deze landen zowel inzake politieke rechten als burgerlijke vrijheden de laagst mogelijke scores haalden. Deze trieste eer valt te beurt aan landen als Noord Korea, Turkmenistan, Oezbekistan, Libië, Soedan, Birma, Somalië en Equatoriaal Guinea.
Freedom House noemt Tibet en Tsjetsjenië als de minst vrije territoria. Tenslotte worden nog 11 landen of gebieden opgesomd die net ietsje beter scoorden dan de allerergsten, zij het niet genoeg om van het label “not free” af te komen: Zimbabwe, Belarus, Tsjaad, China, Eritrea, Laos, Saudi Arabië, Syrië, Zuid Ossetië en de Westelijke Sahara.
Afrika's laatste kolonie Sinds 1975 wordt drie kwart van de Westelijke Sahara bezet door Marokko. Een groot deel van de oorspronkelijke bevolking leeft vandaag nog steeds in vluchtelingenkampen in Algerije. Zij die in het thuisland achterbleven worden door de Marokkaanse bezetters onderworpen aan ernstige mensenrechtenschendingen. Al meer dan 40 jaar wachten de Saharawi op de uitoefening van hun legitiem recht op zelfbeschikking.
Bij ons weten het eerste collectieve werk over de juridische aspecten van het conflict omtrent de Westelijke Sahara. Beschikbaar in het Engels en Frans. Bestel het hier.
Sinds 1975 wordt drie kwart van de Westelijke Sahara bezet door Marokko. Een groot deel van de oorspronkelijke bevolking leeft vandaag nog steeds in vluchtelingenkampen in Algerije. Zij die in het thuisland achterbleven worden door de Marokkaanse bezetters onderworpen aan ernstige mensenrechtenschendingen. Al meer dan 40 jaar wachten de Saharawi op de uitoefening van hun legitiem recht op zelfbeschikking.
