Volgens de Marokkaanse krant Le Matin zijn de laatste delen van de el-Wahda kampen bij El Aaiún vernietigd. Deze kampen werden in 1991 opgericht om tijdelijk tienduizenden Marokkaanse Sahrawi te huisvesten, met als doel het aantal potentiële pro-Marokkaanse kiezers bij een eventueel referendum over de Westelijke Sahara te vergroten.
In een poging om een referendum over de toekomstige status van de Westelijke Sahara in het eigen voordeel te doen beslechten, verplaatste de Marokkaanse overheid begin jaren ’90 tienduizenden Marokkanen naar de pas opgerichte el-Wahda kampen in El Aaiún. De meerderheid van deze mensen zijn Marokkaanse Sahrawi, etnische Sahrawi die in het uiterste zuiden van Marokko wonen, een regio die nog tot de Spaanse Sahara had behoord.
Het merendeel van hen werd door de Verenigde Naties echter niet aanvaard als stemgerechtigden in een referendum. De Marokkaanse overheid, die alle hoop op deze strategie had gevestigd, weigert sedertdien mee te werken aan de organisatie van een referendum en liet de el-Wahda inwoners in hun sloppenwijken aan hun lot over.
Dit leidde niet alleen tot haatgevoelens jegens de monarchie, maar ook tot een versteviging van de Sahrawi identiteit. De el-Wahda Sahrawi werden immers gedwongen tot een leven in dezelfde precaire omstandigheden als de nationalisten in het gebied. Ook zij werden slachtoffers van de brutale politiepraktijken in “de zuidelijke provincies”. De el-Wahda Sahrawi, die oorspronkelijk weinig sympathie hadden voor Polisario, werden meer en meer voorstander van een onafhankelijke Westelijke Sahara – wat zich liet merken in hun deelname aan de nationalistische betogingen van 1999 en 2000, en bij de Intifada die in 2005 uitbrak.
Volgens Le Matin zijn de laatste sloppenwijken nu met de grond gelijk gemaakt, en vervangen door menswaardigere woningen. Zo’n 40.000 mensen zouden daar terecht kunnen. Andere bronnen spreken dit tegen en beweren dat de el-Wahda bewoners enkel een lapje grond buiten El Aaiún of Boujdour kregen.
Het betreft in ieder geval een doordachte politieke zet, maar hopelijk betekent het ook een verbetering in de levensomstandigheden van een groep mensen die jarenlang zéér oneerlijk is behandeld. Toch is het eveneens een typevoorbeeld van de Marokkaanse politiek ten aanzien van de Westelijke Sahara; énorme investeringen in projecten die ook dit keer de harten van de Sahrawi niet zullen veroveren, terwijl 30 miljoen Marokkanen op geen gelijkaardige projecten moeten hopen.
Afrika's laatste kolonie Sinds 1975 wordt drie kwart van de Westelijke Sahara bezet door Marokko. Een groot deel van de oorspronkelijke bevolking leeft vandaag nog steeds in vluchtelingenkampen in Algerije. Zij die in het thuisland achterbleven worden door de Marokkaanse bezetters onderworpen aan ernstige mensenrechtenschendingen. Al meer dan 40 jaar wachten de Saharawi op de uitoefening van hun legitiem recht op zelfbeschikking.
Bij ons weten het eerste collectieve werk over de juridische aspecten van het conflict omtrent de Westelijke Sahara. Beschikbaar in het Engels en Frans. Bestel het hier.
Sinds 1975 wordt drie kwart van de Westelijke Sahara bezet door Marokko. Een groot deel van de oorspronkelijke bevolking leeft vandaag nog steeds in vluchtelingenkampen in Algerije. Zij die in het thuisland achterbleven worden door de Marokkaanse bezetters onderworpen aan ernstige mensenrechtenschendingen. Al meer dan 40 jaar wachten de Saharawi op de uitoefening van hun legitiem recht op zelfbeschikking.
