Mohamed Daddach bewusteloos geslagen door Marokkaanse politie
Sidi Mohamed Daddach, winnaar van de RAFTO prijs, werd gisteren met stenen bekogeld en bewusteloos geslagen door de Marokkaanse politie. De Noorse Birgitta Ersland was getuige.
Sidi Mohamed Daddach was net op weg naar Brahim Sabbar, een andere mensenrechtenactivist, toen hij het pad kruiste van de politie. Brahim Sabbar was eerder die dag uit de gevangenis vrijgelaten en verbleef bij vrienden in El Aaiun.
Ongeveer 15 agenten in burger omsingelden het huis toen Daddach arriveerde. Ze werden als agenten herkend doordat één van hen zijn embleem droeg. Ze riepen Daddach vernederende en beledigende opmerkingen toe, en wilden hem fouilleren. Daddach probeerde een confrontatie te ontwijken en begon de andere kant op te wandelen, maar werd tegengehouden door agenten die hem met stenen bekogelden. Eén steen raakte hem in zijn nek, en terwijl hij zich in pijn vooroverbukte, werd hij geslagen en op de grond geduwd. Een aantal slagen op het hoofd resulteerden in bewusteloosheid.
Deze feiten werden beschreven door de 19 jarige Birgitta Ersland, die met een Noorse delegatie in El Aaiun op bezoek was. Samen met 6 andere Noren verbleef ze in het huis van Sidi Mohamed Daddach.
“Het is moeilijk in te schatten hoe de situatie zal evolueren”, zei Ersland tegen de Noorse krant Bergens Tidende. “Vier mensen worden op dit moment door de politie vervolgd, en niemand zal voorlopig het gebied nog binnenkomen”.
Het gebied waarnaar ze refereert is de wijk waar Brahim Sabbar momenteel verblijft. De politie heeft alle toegangswegen afgezet en niemand mag de blokkades passeren.
“Je zou kunnen zeggen dat hij eigenlijk in een andere gevangenis is terechtgekomen”, zei Ersland.
Arne Liljedahl Lynngard, de voorzitter van de Rafto Foundation, is bezorgd over de situatie in de Westelijke Sahara. “Het bedroeft me, maar het verbaast me niet. Dit is het zoveelste incident dat de bezettingspolitiek van Marokko in de Westelijke Sahara bevestigt. Dat Daddach niemand vrij mag bezoeken is een inbreuk op zijn fundamentele rechten”, zei hij. Lynngard meent dat dit patroon al enige tijd evident is, maar dat het steeds duidelijker wordt. “Er staat een immense druk op mensenrechtenactivisten in de Westelijke Sahara. Ze worden gesurveilleerd, regelmatig gearresteerd en mensen verliezen hun jobs omwille van contact met buitenlanders”, vervolgde hij.
Volgens Birgitte Ersland gaat het beter met Daddach, maar heeft hij mogelijk een hersenschudding door de herhaaldelijke slagen op zijn hoofd. Hij heeft ook ernstige gehoorproblemen.
Brahim Sabbar staat waarschijnlijk nog tot zaterdag onder huisarrest. Dan wordt er een receptie ter zijner ere gehouden waar onder andere Amnesty International en andere mensenrechtengroeperingen aanwezig zullen zijn. Ersland betwijfelt of de Marokkaanse autoriteiten dat zullen durven verstoren. “Maar je kan niet zeker zijn”, zei ze, “je moet hier op alles voorbereid zijn.”
De Noorse delegatie vertrekt donderdag naar Marrakech. Ze overwegen Sabbar te bezoeken. “We lopen dan het risico gedeporteerd te worden, maar we zijn dan toch al op weg naar huis”, aldus Ersland.
Afrika's laatste kolonie Sinds 1975 wordt drie kwart van de Westelijke Sahara bezet door Marokko. Een groot deel van de oorspronkelijke bevolking leeft vandaag nog steeds in vluchtelingenkampen in Algerije. Zij die in het thuisland achterbleven worden door de Marokkaanse bezetters onderworpen aan ernstige mensenrechtenschendingen. Al meer dan 40 jaar wachten de Saharawi op de uitoefening van hun legitiem recht op zelfbeschikking.
Bij ons weten het eerste collectieve werk over de juridische aspecten van het conflict omtrent de Westelijke Sahara. Beschikbaar in het Engels en Frans. Bestel het hier.
Sinds 1975 wordt drie kwart van de Westelijke Sahara bezet door Marokko. Een groot deel van de oorspronkelijke bevolking leeft vandaag nog steeds in vluchtelingenkampen in Algerije. Zij die in het thuisland achterbleven worden door de Marokkaanse bezetters onderworpen aan ernstige mensenrechtenschendingen. Al meer dan 40 jaar wachten de Saharawi op de uitoefening van hun legitiem recht op zelfbeschikking.
