Westelijke Sahara is één van de meest repressieve gebieden
De Amerikaanse NGO Freedom House situeert de toestand inzake politieke rechten en burgerlijke vrijheden in de bezette Westelijke Sahara op hetzelfde niveau als ondermeer Saudi Arabië, Zimbabwe en Belarus.
Vorige week lanceerde Freedom House het rapport "The worst of the worst: The world's most repressive societies". U kan het rapport hier downloaden (890 KB)
Dit rapport onderzoekt de burgerlijke vrijheden en politieke rechten in 17 landen en 3 gebieden. Het bestaat uit een aantal uittreksels van het aanstaande "Freedom in the World 2008 Report", dat de vrijheden in elk land ter wereld voor het jaar 2007 onder de loep neemt.
De Westelijke Sahara onder Marokkaanse bezetting, wordt op hetzelfde niveau geplaatst als Belarus, Tsjaad, China, Equatoriaal Guinea, Eritrea, Laos, Saudi Arabië, Syrië en Zimbabwe, maar boven Birma, Cuba, Libië, Noord Kore, Somalië, Soedan, Turkmenistan, Oezbekisten, Tsjetsjenië en Tibet.
"Elk van deze landen wordt gekenmerkt door wijdverspreide mensenrechtenschendingen en door het systematisch ontkennen van een heel gamma van vrijheden", aldus Aili Piano, de redacteur van het rapport. "We bieden dit rapport aan in de hoop dat het de democratische wereld ondersteunt in het doordrukken van het belang van vrijheid in het kader van de Verenigde Naties en van andere fora", vervolgt hij.
In de Westelijke Sahara is er een "zeer beperkte ruimte voor privé discussies, terwijl oppositie-gerelateerde politieke activiteiten hardhandig onderdrukt worden, onafhankelijke organisaties worden verhinderd, en het bekritiseren van de staat gecensureerd of bestraft wordt", stelt het rapport.
De Westelijke Sahara komt niet apart voor op de Transparency International's Corruption Perceptions Index, maar naar schatting is de corruptie er een even groot probleem als in Marokko.
Volgens de Marokkaanse grondwet is de pers vrij, maar in de praktijk is dat niet zo. Een onafhankelijke Sahrawi media is geen optie. De Marokkaanse autoriteiten zijn zeer gevoelig voor kritische reportages die ingaan tegen het officiële standpunt over de Westelijke Sahara, en zullen elke Sahrawi, Marokkaanse of buitenlandse journalist die deze grens overschrijdt, arresteren of het land uitzetten. Internet-media en onafhankelijke satelietuitzendingen liggen grotendeels buiten het bereik van de verarmde bevolking.
Bijna alle Sahrawi zijn net zoals de meeste Marokkanen soeni moslims, en de Marokkaanse autoriteiten belemmeren hun recht op erediensten in het algemeen niet. Er zijn geen grote universiteiten of hogescholen in de Westelijke Sahara.
Sahrawi mogen geen onafhankelijke politieke organisaties vormen, en hun vrijheid van vergaderen is sterk aan banden gelegd. De Marokkaanse autoriteiten gebruiken regelmatig geweld bij het onderdrukken van betogingen en ongeregeldheden in Sahrawi dorpen en steden. In 2007 waren er minder meldingen van gewelddadig optreden van de politie ten aanzien van betogers. Sahrawi zijn technisch gezien onderworpen aan de Marokkaanse arbeidswetten, maar er is weinig georganiseerde arbeidsactiviteit in de door armoede geteisterde regio.
Vooral tijdens het bewind van de Marokkaanse koning Hassan II, tussen 1961 en 1999, werden Sahrawi die zich verzetten tegen het regime op regelmatige basis opgesloten, vermoord, gefolterd, en bij de duizenden "verdwenen". Hoewel de situatie is verbeterd sinds staakt-het-vuren in 1991 en het kronen van koning Mohammed VI, worden pro-onafhankelijkheid Sahrawi nog steeds opgepakt, lastig gevallen, bedreigd en in sommige gevallen gefolterd.
Internationale mensenrechtenorganisaties bekritiseren Marokko's houding ten aanzien van mensenrechten in de Westelijke Sahara al decennialang. In oktober 2006 werd een zeer berispend rapport van het VN Hoogcommissariaat voor de Mensenrechten - enkel bedoeld voor Algerije, Marokko en Polisario - gelekt naar de pers. De mensenrechtensituatie in het gebied verergerd in periodes van intensievere betogingen tegen de Marokkaanse overheersing, zoals dat het geval was in 2005. Ook Polisario wordt beschuldigd van een gebrek aan respect voor de mensenrechten.
Marokko en Polisario beperken allebei de vrijheid van beweging in potentiële conflictgebieden. Marokko werd al verscheidene malen beschuldigd van het gebruik van geweld en financiële stimuli om de samenstelling van de bevolking in de Westelijke Sahara te veranderen.
Sahrawi vrouwen worden met ongeveer dezelfde culturele en legale discriminatie geconfronteerd als Marokkaanse vrouwen. De omstandigheden zijn in het algemeen erger voor vrouwen die op het platteland leven, waar armoede en analfabetisme veel vaker voorkomen.
Afrika's laatste kolonie Sinds 1975 wordt drie kwart van de Westelijke Sahara bezet door Marokko. Een groot deel van de oorspronkelijke bevolking leeft vandaag nog steeds in vluchtelingenkampen in Algerije. Zij die in het thuisland achterbleven worden door de Marokkaanse bezetters onderworpen aan ernstige mensenrechtenschendingen. Al meer dan 40 jaar wachten de Saharawi op de uitoefening van hun legitiem recht op zelfbeschikking.
Bij ons weten het eerste collectieve werk over de juridische aspecten van het conflict omtrent de Westelijke Sahara. Beschikbaar in het Engels en Frans. Bestel het hier.
Sinds 1975 wordt drie kwart van de Westelijke Sahara bezet door Marokko. Een groot deel van de oorspronkelijke bevolking leeft vandaag nog steeds in vluchtelingenkampen in Algerije. Zij die in het thuisland achterbleven worden door de Marokkaanse bezetters onderworpen aan ernstige mensenrechtenschendingen. Al meer dan 40 jaar wachten de Saharawi op de uitoefening van hun legitiem recht op zelfbeschikking.
