Reeds enkele weken geleden heeft Alain Winants, hoofd van de Belgische staatsveiligheid, Rabat gevraagd om drie Marokkaanse spionnen terug te roepen. In een repliek stelt Marokkaans minister Khalid Naciri dat Winants iets aan zijn humeur moet doen.
De drie mannen zijn tewerkgesteld op Marokkaanse ambassade te Brussel, alwaar hun voornaamste taak erin bestaat controle uit te oefenen op de Marokkaanse Belgen en op al wie enige kritiek heeft op het Marokkaanse koninkrijk.
Ook voor Winants is het glashelder wat Marokkaanse spionnen in ons landje komen doen: "Men ziet bijvoorbeeld in alle landen dat de interessepunten van de Marokkaanse diensten overal dezelfde zijn: de institutionele islam, de problematiek van de Westelijke Sahara én de evolutie van de Marokkaanse gemeenschap buiten Marokko." En hij voegt toe: "Zij hechten ook belang aan het vehiculeren van het Marokkaans standpunt over de Westelijke Sahara."
In TelQuel (8 december 2008) laat Khalid Naciri, Marokkaans minister van communicatie en woordvoerder van de Marokkaanse overheid, optekenen dat hij "hoopt dat het over een moodswing gaat die wel zal overwaaien."
Lees ook: De Standaard - Marokkaanse geheime dienst ronselt ook in België Mahmoud Van Kaas - Meer vragen over Marokkaanse spionage
Afrika's laatste kolonie Sinds 1975 wordt drie kwart van de Westelijke Sahara bezet door Marokko. Een groot deel van de oorspronkelijke bevolking leeft vandaag nog steeds in vluchtelingenkampen in Algerije. Zij die in het thuisland achterbleven worden door de Marokkaanse bezetters onderworpen aan ernstige mensenrechtenschendingen. Al meer dan 40 jaar wachten de Saharawi op de uitoefening van hun legitiem recht op zelfbeschikking.
Bij ons weten het eerste collectieve werk over de juridische aspecten van het conflict omtrent de Westelijke Sahara. Beschikbaar in het Engels en Frans. Bestel het hier.
Sinds 1975 wordt drie kwart van de Westelijke Sahara bezet door Marokko. Een groot deel van de oorspronkelijke bevolking leeft vandaag nog steeds in vluchtelingenkampen in Algerije. Zij die in het thuisland achterbleven worden door de Marokkaanse bezetters onderworpen aan ernstige mensenrechtenschendingen. Al meer dan 40 jaar wachten de Saharawi op de uitoefening van hun legitiem recht op zelfbeschikking.
