Zuid Afrikaans protest tegen EU inclusie Westelijke Sahara
Een globale protestcampagne, die de inclusie van de Westelijke Sahara in een EU-Marokkaans vrijhandelsakkoord betwist, krijgt vorm. Vandaag liet de Zuid Afrika's dominante vakbond COSATU de EU weten dat ze het internationaal recht overtreedt met de geplande inclusie van het gebied.
Zwelinzima Vavi, de Secretaris Generaal van COSATU, schreef vandaag persoonlijk naar Brussel, "eisend" dat de Marokkaanse "advanced status" binnen de EU "de Westelijke Sahara moet uitsluiten". De advanced status die aan Marokko zal worden toegekend zal een toename betekenen in vrijhandel, maar ook inzake politieke en culturele samenwerking.
Tot dusver heeft de EU aangegeven dat het bezette deel van de Westelijke Sahara in het akkoord zal worden opgenomen, wat fel contrasteert met het EU-Israëlisch akkoord, waarvan bezet Palestina expliciet wordt uitgesloten. Een ander schriel contrast is het Amerikaanse-Marokkaanse vrijhandelsakkoord, dat eveneens de Westelijke Sahara expliciet buiten het toepassingsgebied stelt. In het huidige EU-Marokkaanse visserijakkoord zijn, ondanks hevige protesten, de Saharaanse wateren opgenomen, wat Europese schepen toegang biedt tot deze wateren in ruil voor een fiks bedrag dat jaarlijks dient te worden overgemaak aan Rabat.
COSATU, dat ongeveer twee miljoen Zuid Afrikaanse arbeiders vertegenwoordigt, is de meest recente van vele prominente organisaties die toetreden tot de globale petitie die eist dat "de bezette Westelijke Sahara van het akkoord wordt uitgesloten". COSATU leider Vavi zegt dat als de EU de Westelijke Sahara in het akkoord zou opnemen "door de onderhandelingen met Marokko als bezettende macht, dan zou dit een zeer onfortuinlijk teken van steun aan de ongegronde Marokkaanse claim op het gebied verlenen. Het zou er ook toe leiden dat de EU de VN ondermijnt in de dekolonisatie van het gebied."
De Zuid Afrikaanse leider is er steevast van overtuigd dat de EU de internationale rechtsgeldigheid zou overtreden. "Onder internationaal gewoonterecht, hebben de EU en haar lidstaten de plicht om de Marokkaanse annexatie van de Westelijke Sahara niet te erkennen en om de dekolonisatie van het gebied te ondersteunen", zegt Mr. Vavi.
COSATU is niet de eerste vakbond die toetreedt tot de petitie. Twee van Spanje's grootste vakbonden, CCOO (Comisiones Obreras) en USO (Unión Sindical Obrera) hebben naast Noorse en Zweedse vakbonden de handschoen opgenomen. Zelfs politieke partijen, de meesten Scandinavische liberalen en socialisten, hebben de petitie ondertekend.
Maar voor de organisatoren, het wereldwijde netwerk Western Sahara Resource Watch (WSRW), betekent steun van buiten de EU enorm veel. Ronny Hansen, die de Noorse tak van WSRW vertegenwoordigt, vertelde Afrol News dat "de steun van COSATU en andere prominente organisaties van over heel de wereld, een duidelijke erkenning zijn dat de petitie een zaak is van internationale solidariteit, en geen louter interne EU affaire."
"We hopen dat COSATU's steun voor de petitie andere organisaties en overheden in andere delen van Afrika kan inspireren om tot onze gelederen toe te treden en explicieter de rechten van de Sahrawi te steunen," zei Mr. Hansen. "De Westelijke Sahara is immers het enige lid van de Afrikaanse Unie dat momenteel door een buitenlandse mogendheid bezet wordt", concludeert hij.
Afrika's laatste kolonie Sinds 1975 wordt drie kwart van de Westelijke Sahara bezet door Marokko. Een groot deel van de oorspronkelijke bevolking leeft vandaag nog steeds in vluchtelingenkampen in Algerije. Zij die in het thuisland achterbleven worden door de Marokkaanse bezetters onderworpen aan ernstige mensenrechtenschendingen. Al meer dan 40 jaar wachten de Saharawi op de uitoefening van hun legitiem recht op zelfbeschikking.
Bij ons weten het eerste collectieve werk over de juridische aspecten van het conflict omtrent de Westelijke Sahara. Beschikbaar in het Engels en Frans. Bestel het hier.
Sinds 1975 wordt drie kwart van de Westelijke Sahara bezet door Marokko. Een groot deel van de oorspronkelijke bevolking leeft vandaag nog steeds in vluchtelingenkampen in Algerije. Zij die in het thuisland achterbleven worden door de Marokkaanse bezetters onderworpen aan ernstige mensenrechtenschendingen. Al meer dan 40 jaar wachten de Saharawi op de uitoefening van hun legitiem recht op zelfbeschikking.
